inloggen / registreer

Jurisprudentie

BD3854

Datum uitspraak2008-05-21
Datum gepubliceerd2008-06-13
RechtsgebiedSociale zekerheid
Soort ProcedureHoger beroep
Instantie naamCentrale Raad van Beroep
Zaaknummers07/3941 WW
Statusgepubliceerd

Indicatie

Korting WW-uitkering gedurende 16 weken met 20% op de grond dat betrokkene in onvoldoende mate heeft getracht passende arbeid te verkrijgen. Geen sprake van schending vertrouwensbeginsel.

Uitspraak

07/3941 WW Centrale Raad van Beroep Enkelvoudige kamer U I T S P R A A K op het hoger beroep van: [Appellant] (hierna: appellant), tegen de uitspraak van de rechtbank Rotterdam van 24 mei 2007, 06/3826 (hierna: aangevallen uitspraak), in het geding tussen: appellant en de Raad van bestuur van het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen (hierna: Uwv). Datum uitspraak: 21 mei 2008. I. PROCESVERLOOP Namens appellant heeft mr. A.L. Kuit, advocaat te Rotterdam, hoger beroep ingesteld. Het Uwv heeft een verweerschrift ingediend. Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 9 april 2008. Appellant is niet verschenen. Het Uwv heeft zich laten vertegenwoordigen door J.C. Geldof, werkzaam bij het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen. II. OVERWEGINGEN 1. De Raad stelt voorop dat het in dit geding aan de orde zijnde geschil wordt beoordeeld aan de hand van de Werkloosheidswet (WW) en de daarop berustende bepalingen, zoals die luidden ten tijde als hier van belang. 2. Voor een uitgebreidere weergave van de in dit geding van belang zijnde feiten en omstandigheden wordt verwezen naar de aangevallen uitspraak. De Raad volstaat met het volgende. 2.1. Bij besluit van 23 mei 2006 heeft het Uwv de WW-uitkering van appellant met ingang van 8 mei 2006 gedurende 16 weken met 20% gekort op de grond dat appellant in de periode van 10 april 2006 tot en met 7 mei 2006 in onvoldoende mate heeft getracht passende arbeid te verkrijgen. Het tegen dit besluit gemaakte bezwaar is bij het bestreden besluit van 10 augustus 2006 ongegrond verklaard. Het Uwv heeft daarbij onder meer overwogen dat de re-integratiecoaches appellant niet hebben meegedeeld, en ook anderszins niet de verwachting hebben gewekt, dat appellant niet meer hoefde te solliciteren. 3. Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep van appellant tegen het bestreden besluit ongegrond verklaard. Naar het oordeel van de rechtbank heeft appellant niet aan de op hem rustende sollicitatieplicht voldaan. Voor zover appellant zich beroept op het vertrouwensbeginsel overweegt de rechtbank dat niet gebleken is van een door (een medewerker) van het Uwv gedane uitdrukkelijke en ongeclausuleerde toezegging dat hij niet aan de sollicitatieplicht hoefde te voldoen, zodat van strijd met dit beginsel geen sprake is. 4. De Raad overweegt het volgende. 4.1. De Raad stelt vast dat het geschil in hoger beroep zich beperkt tot de vraag of jegens appellant een in rechte te honoreren verwachting is gewekt dat hij (tijdelijk) niet hoefde te solliciteren. 4.2. Deze vraag beantwoordt de Raad, evenals de rechtbank, ontkennend en hij stelt zich achter de daarop betrekking hebbende overwegingen in de aangevallen uitspraak. De Raad voegt daaraan toe dat het ook niet aannemelijk is te achten dat tijdens de gesprekken met de re-integratiecoaches de verwachting is gewekt dat appellant (tijdelijk) niet meer hoefde te solliciteren. De Raad wijst er daarbij op dat het Uwv appellant juist mede voor deze gesprekken had opgeroepen, omdat hij zich mogelijk niet aan zijn sollicitatieplicht hield. Ook de omstandigheid dat appellant, blijkens de door hem ingeleverde werkbriefjes, na de gesprekken met de re-integratiecoaches nog steeds heeft gesolliciteerd maakt zijn betoog naar het oordeel van de Raad onaannemelijk. 4.3. Het hoger beroep slaagt derhalve niet. De aangevallen uitspraak komt voor bevestiging in aanmerking. 4.4. De Raad acht geen termen aanwezig om toepassing te geven aan artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht inzake een vergoeding van proceskosten. III. BESLISSING De Centrale Raad van Beroep; Recht doende: Bevestigt de aangevallen uitspraak. Deze uitspraak is gedaan door M.A. Hoogeveen. De beslissing is, in tegenwoordigheid van P. Boer als griffier, uitgesproken in het openbaar op 21 mei 2008. (get.) M.A. Hoogeveen. (get.) P. Boer. BvW